Ճամփորդությունից առաջ ես շատ ուրախ էի և անհամբեր սպասում էի։ Հիմա էլ ամեն բան հիշում եմ ուրախ ժպիտով։ Մեր մեկնելու կիրակին շատ դանդաղ էր անցնում, ու ես արդեն չգիտեի ինչով զբաղվել։ Կեսգիշեր էր, մենք սպասում էինք մորեղբորս մեքենային, որ վերջապես գնայինք օդանավակայան։ Ամբողջ ճանապարհին չքնեցի։ Հասանք օդանավակայան, որտեղ ես առաջին անգամ էի։ Մենք շուտ էինք հասել, և ես լուսամուտից նայում էի ինքնաթիռներին, մինչև կգային դասընկերներս և մեր ուսուցիչը։ Բոլորը հավաքվեցին, լուսանկարվեցինք և հրաժեշտ տվեցինք ծնողներին։ Անցանք բոլոր ստուգումները և սկսեցինք սպասել մեր թռիչքին՝ զրուցելով, քաղցր ուտելով, մի քանի էջ կարդալով։ Նույնիսկ որոշեցինք զանգել մեր դասընկերներին, չնայած գիտեինք, որ դեռ քնած են։ Վերջապես հայտարարեցին մեր թռիչքը, և նստեցինք ինքնաթիռ։

Ես լուսամուտին մոտ էի, ինչի համար շատ էի ուրախացել։ Թռիչքի ժամանակ հաճախ էի նայում դուրս և լուսանկարում, բայց քանի որ մութ էր շատ բան չէի տեսնում։ Ես շատ էի ուզում քնել, բայց անհարմար էր։ Թռիչքը տևեց մոտ հինգ ժամ։

Բոլոր խմբերը հավաքվեցին հյուրանոցում, իսկ հետո գնացինք պատրանքների թանգարան։ Տեսանք հետաքրքիր խաբկանքներ, զանգեցինք դասարանին, առցանց ցույց տվեցինք ամենը։ Հետո՝ ընթրիք ու հանգիստ հյուրանոցում։ Այսպես ավարտվեց առաջին օրը։ Առավոտյան զարթնել էինք շատ շուտ, զանգել և զրուցել դասընկերների և ուսուցիչների հետ, հասցրինք իմանալ ստուգողականների գնահատականները։ Նախաճաշից հետո սկսվելու էր ֆորումը, ինչի համար էլ եկել էինք Բրյուսել։

Զբոսնեցինք կենտրոնում, իսկ ավելի ուշ համտեսեցինք ուտեստներ տարբեր երկրների խոհանոցից։ Հաջորդ առավոտյան մի քիչ տխուր էինք, քանի որ արդեն վերադառնալու օրն էր։ Շատ արագ անցավ ամենը։ Հավաքեցինք մեր իրերը և իջանք ներքև։ Քանի որ թռիչքը երեկոյան էր, որոշեցինք էլի զբոսնել։ Գնեցինք շոկոլադ, նվերներ։ Վերջին մեկ ժամը կարուսել նստեցինք։ Այդտեղից երևում էր գրեթե ամբողջ քաղաքը։ Մենք տեսանք Ատոմիումը, որտեղ այդպես էլ չհասցրեցինք այցելել հեռու լինելու պատճառով։ Վազեցինք հյուրանոց, որտեղ ի վերջո մեզ

մոտեցավ օդանավակայան տանող վարորդը։ Էլի անցակետեր, էլի սպասում։ Ինքնաթիռը ուշ թռավ։ Ֆրանկֆուրտում վազեցինք, քանի որ կարող էինք ուշանալ։ Հերթում կանգնած՝ հասկացանք, որ ընկեր Դավիթը ինքնաթիռում է թողել իր բաճկոնը, որի գրպանում էին իմ ու Մանեի գնած նվերները հայրիկների համար ․․․ Բայց ուրախ էինք, որ վերադառնում ենք Երևան։